Նա երազում էր ազատագրել Շուշին և Բերձորով տուն վերադառնալ․ այսօր Դուշման Վարդանի ծննդյան օրն է

1988 թվականից Դուշմանն ամբողջապես նվիրվում է Արցախյան շարժմանը, ճանաչվում ու հարգանք ձեռք բերում ժողովրդի շրջանում, դեռեւս կենդանության օրոք դառնում իսկական լեգենդ։

Վարդանը ոչ միայն մասնակցել է զինյալ պայքարին, այլեւ եղել է բազում երիտասարդների ուսուցիչը, մարտական դաստիարակը եւ վերջապես՝ անվախ հրամանատարը։ Նա մասնակցել է Երասխավանի, Շահումյանի, Ասկերանի շրջանների ինքնապաշտպանության մարտերին, Կրկժանի, Մալիբեյլիի, Լեսնոյի, Խոջալուի, Շուշիի, Բերդաձորի և Բերձորի ազատագրմանը։ Զոհվել է 1992 թ. հուլիսի 3-ին Մարտունու շրջանի Մյուրիշեն գյուղի մոտակայքում։

Դուշման Վարդանը հետմահու պարգևատրվել է «Մարտական խաչ» առաջին և երկրորդ աստիճանի շքանշաններով, «Շուշիի ազատագրման» և «Մոր երախտագիտությունը Արցախ աշխարհի հերոս զավակներին» մեդալներով։

Վարդանի անունով էր կոչվում ազատագրված Շուշիի փողոցներից մեկը, ինչպես նաեւ ԵՊՀ ամբիոններից մեկը, բազմաթիվ դպրոցներում կան Վարդանի անունը կրող դասարաններ։ Նա երազում էր ազատագրել Շուշին և Բերձորով տուն վերադառնալ: Դուշման Վարդանը նաև երազում էր Արցախյան ազատամարտի հաղթական ավարտից հետո յասամանի ծառեր տնկել ազատագրված Շուշիից մինչ Ստեփանակերտ: Հերոսի երազանքն իրականացավ նրա մահից 27 տարի անց: