Մեր ականջները չպիտի քնեն, մեր սրտերը չպիտի կանգնեն, ու մեր բռուցքները չպիտի ափ դառնան Արցախի հիմնախնդրի մեջ մեր գոյապայքարում. քանդակագործ

Բաց նամակ բոլորին,

2020 թվականի պատերազմը և այն, ինչ կատարվում է այս օրերին, ընկճախտի ու ցավի մեջ է պահում համայն հայությանը: Օգոստոսի 25-ին հանձնում ենք Բերձորը:

Մենք անզորության պատճառով հայտնվել ենք մի իրավիճակում, երբ առավել քան ցավի ու մտահոգությունների մեջ ենք:

Մենք հայտնվել ենք մի իրականության մեջ, երբ անվերջ ու մտովի Եռաբլուրում ենք ու  Ծիծեռնակաբերդում՝ մեր նահատակված պապերի հիշատակի կողքին:

Հայ ազգի սերուցքն անելանելի վիճակում է, քանի որ կտոր առ կտոր քերթում են իր տարիների վաստակն ու հաղթանակը: Եվ դա արվում է առաձնակի դաժանությամբ ու թիրախավորելով հանրային գիտակցությունը:

Դա ունի իր պատճառները, և վերջինները մեզ ուղեկցել են 3-րդ հանրապետության ողջ ընթացքում:

Մենք հայտնվել ենք կառավարելի քաոսի մեջ, և ինչքան էլ ծանր լինի դա խոստովանելը, ունենք մեր մեղքի՝ ոչ փոքր բաժինը:

Այսօր փորձում ենք մեր մեծ նավի մի ճեղքը փակել, ստանում ենք երկուսը հաջորդ առավոտյան:

Եվ դա շարունակվում է արդեն 4 տարի ու այդ չորս տարվա մեջ միշտ շնչելով ու վեր լողալով՝ ավելի խորն ենք սուզվում և չենք արտաշնչել:

Սակայն այս ամենի մեջ մենք չպիտի մոռանանք, որ կան հիշատակի օրեր ու հիշատակի հուշակոթողներ, որոնք ազգերն ու երկրները սարքում են իրենք իրենց մոռացության չմատնելու համար:

Մենք այդպիսի հուշակոթող ունենք և ամեն տարի ապրիլի 24 ին գլխահակ գնում ենք հարգանքի տուրք մատուցելու մեր սրբացյալ նախնիներին:

2020 թվականի պատերազմը կամ 3-րդ հանրապետության վերջնարդյունքը մեզ չպիտի տանի դեպի նոր Ծիծեռնակաբերդ կամ ընդլայնի Եռաբլուրի ու քաղաքային պանթեոնների տարածքը:

Ուստի առաջարկում եմ.

— Ամեն տարի նոյեմբերի 9-ին ի նշան մեր պահանջի ավտոերթ անել ՀՀ բոլոր բնակավայրերում:

— Հնչեցնել բոլոր եկեղեցիների զանգերը ի պահանջ վերը հայտարարվածի

— Այս տարվանից՝ օգոստոսի 25-ին՝ ՀՀ և Արցախի միացման հայկական հատվածում իրականացնել պահանջի միտինգ, որին կնախորդի ավտոերթը:

Մեր ականջները չպիտի քնեն: Մեր սրտերը չպիտի կանգնեն ու մեր բռուցքները չպիտի ափ դառնան Արցախի հիմնախնդրի մեջ մեր գոյապայքարում:

Սա վերջը չէ, ու քանի դեռ մեկ հայի սիրտ է բաբախում, մենք պահանջատեր ենք ու ծնելու ենք պահանջատեր զավակներ ու թոռներ:

Մենք հայտնի Անի երգի  տեղը Բերձոր չենք երգելու և Բերձորը տեսնելուց հետո ապրելու ենք:

Մենք՝ որպես իրադարձությունների ներկա և ժամանակակից, իրավունք չունենք այլ բան անելու, քանի որ մեր սերունդները մեզ կնզովեն:

Կոչ եմ անում  բոլորին: Պատկան մարմիններին, Հայ Առաքելական եկեղեցուն, Ընդդիմադիր Խորհրդարանական դաշինքներին, Հասարակական կազմակերպություններին, Հեղինակավոր անհատներին ու մեր բոլոր-բոլոր քույրերին ու եղբայներին:

Մեզ դրա համար չեն ծնել, որ լույս աչքով երկիր ու շեն բախշենք՝ մեզ ծաղրող, մեր ննջեցյալներին դիվադարար անող,  մեր զավակներին մորթող թշնամուն:

Եվ հանուն վաղվա օրվա մենք գտնելու ենք մեզ ու կրկին դառնանք բռունցք արած պայքարող:

Նամակը բաց է միացողների  համար: կրկնօրինակեք, ավելացրեք ձեր անունը ու տարածեք:

Քանդակագործ ՝ Արթուր Գևորգյան