Կինս զանգեց, ասաց՝ երեխային մանկապարտեզից վերցնեմ, ես էլ, թե հենց հիմա անցնում եմ Լաչին. Արթուր Խաչատրյան
ՀՀ նախագահ Արմեն Սարգսյանի 2018թ. մայիսի 12-ին հրամանագրով Արթուր Խաչատրյանը նշանակել էր գյուղատնտեսության նախարար: Իսկ հոկտեմբերի 2-ին ՀՅԴ Գերագույն մարմնի հետ կանչից հետո, հոկտեմբերի 3-ին ազատվել գյուղատնտեսության նախարարի պաշտոնից: Իրավաբան.net-ում Արթուր Խաչատրյանի հետ հարցազրույցը հրապարակվել է սեպտեմբերի 22-ին՝ պաշտոնից ազատվելուց 10 օր առաջ: Տեղին ենք համարել վերահրապարակել այս հարցազրույցը արտացոլելու համար հանձնառու դաշնակցական նախարարի տիպարը: (aparaj.am)
Նախկինում զբաղեցրել է Շիրակի մարզպետի պաշտոնը: Զինապարտ է, ավագ լեյտենանտ: Ֆիզիկամաթեմատիկական գիտությունների թեկնածու է: Իրավաբան.net-ը Արթուր Խաչատրյանի հետ զրուցել է «Հարցազրույց գործադիր մարմնի անդամի հետ» շարքի շրջանակում՝ նրա ընտանիքի, սովորությունների և զբաղեցրած պաշտոնի մասին:
— Մեր պաշտոնյաները հիմնականում երթևեկում են ծառայողական մեքենաներով: Եվրոպական մի շարք երկրներում ընդունված է որպես փոխադրամիջոց օգտագործել հեծանիվը: Ինչպե՞ս եք վերաբերում այս գաղափարին:
— Դրական եմ վերաբերվում: Ցավոք սրտի, վերջին անգամ հեծանիվ շատ վաղուց եմ վարել, հիմա մի քիչ ռիսկային կլինի: Մետրոյին ավելի դրական եմ վերաբերվում, բայց մեր տնից մինչև մետրո 40 րոպե պետք է քայլեմ, ինչը ես անում եմ միայն շաբաթ օրերին: Կամ պետք է մեքենայով գամ մետրոյի մոտ, նստեմ մետրո ու գամ աշխատանքի, ինչը աչքակապություն կլինի: Չնայած, դա անում եմ, երբ Բաղրամյանի պողոտայով եմ անցնում:
Երբ առավոտյան 9-ը չեղած արդեն աշխատանքի ես լինում ու ժամը երեկոյան 10-ին, 11-ին ես տուն գնում, հասկանում ես, որ մետրո չկա, ցանցը այդքան էլ ճյուղավորված չէ: Ես Դավթաշենում եմ բնակվում:
Բայց նախարարի գնահատականն այն չէ, թե ինչով է նա աշխատանքի գալիս: Լրատվամիջոցներից մեկին ասել էի, թե շաբաթ օրերն եմ մետրո նստում, դա վերնագիր էր դարձել, բայց դա կարևոր չէ: Դևիդ Քեմերոնը (Մեծ Բրիտանիայի 75-րդ վարչապետ) աշխատանքի էր գալիս մետրոյով, սակայն դա չօգնեց նրան և հաջորդ ընտրություններին նա ձախողվեց:
— 2016 թվականի ապրիլյան քառօրյա պատերազմի ընթացքում ՀՅԴ ջոկատի հետ մեկնել եք Արցախ ու 1 ամիս մնացել այնտեղ: Ինչպիսի՞ն էր այդ մեկ ամիսը:
— Սահմանին կանգնած զինվորի հոգեվիճակով: Անընդհատ մտածում ես, որ դիմացովդ ոչ ոք չանցնի, թշնամին ագրեսիա ցույց չտա ու ապահով տուն գնաս՝ հաշվի առնելով, որ երեխաներդ են սպասում, հղի կինդ է սպասում, բայց եթե եկել ես, ապա կոնկրետ առաքելությամբ: Պետք է ցույց տաս թշնամուն, որ իր նկրտումները դատապարտված են ձախողման: Այնքան իմպուլսիվ կատարվեց այդ ամեն ինչը. կինս զանգահարեց, ասաց, որ երեխային մանկապարտեզից վերցնեմ, ես էլ, թե հենց հիմա անցնում եմ Լաչին:
— Մի քանի անգամ նշել եք, որ գյուղատնտեսությունը մեր երկրում ազգային անվտանգության խնդիր է: Ինչո՞ւ:
— Գյուղացին արտագաղթում է: Եթե 20 տարի առաջ գյուղացին գնում էր այլ երկիր, աշխատում էր և գումար էր ուղարկում իր ընտանիքին, ապա հիմա կնոջը և երեխաներին վերցնում և հեռանում է: Իհարկե, ազգային անվտանգության խնդիր է: Արտագաղթի պատճառը նաև աշխատատեղերի փոքր թիվն է:
Եթե ուսումնասիրում ենք առաջավոր երկրների փորձը, ապա գյուղատնտեսության ոլորտում ներգրավված բնակչության թիվն այնքան էլ մեծ չէ, որքան Հայաստանում: Դա պայմանավորված է նրանով, որ գյուղական համայնքներում ստեղծվել են ոչ գյուղատնտեսական աշխատատեղեր: Պետական կարևոր նպատակներից մեկն է նաև գյուղական համայնքներում ոչ գյուղատնտեսական աշխատատեղերի ապահովումը:
— Ինչպե՞ս որոշվեց, որ հենց Դուք պետք է զբաղեցնեք գյուղատնտեսության նախարարի պաշտոնը (2017-2018 թթ. Արթուր Խաաչտրյանը զբաղեցրել է Շիրակի մարզպետի պաշտոնը):
— Դա քաղաքական որոշում է եղել: Պայմանավորված է եղել նրանով, որ եղել եմ տարածքային կառավարման և զարգացման փոխնախարար և ծրագրային առումով սերտորեն համագործակցել ենք գյուղատնտեսության նախարարության հետ և, դրանից բացի, Շիրակը էապես գյուղատնտեսական շրջան է և արտադրանքի հիմնական մասը գյուղատնտեսությունից էր: Բայց սա միանշանակ եմ ասում, պատասխանատվության բեռը նախարարի վրա ավելի մեծ է: Եթե մարզպետը սխալ անի, ապա այդ սխալը միայն իր հատվածի համար կարող է լինել, բայց իր գլխին էլ դեռ նախարար կա: Իսկ նախարարը ամեն ինչի պատասխանատուն է:
-Նոր պաշտոն, ծանրաբեռնված գրաֆիկ: Ինչպե՞ս է այս ամենին վերաբերվում Ձեր ընտանիքը:
— … ես չգիտեմ, թե ինչպես է իմ ընտանիքը ինձ վերաբերվում (ծիծաղում է,- հեղ.): Երբ ես դուրս եմ գալիս տնից, դեռ քնած են լինում, գալիս եմ՝ արդեն քնած են լինում: Շաբաթ օրերին աշխատանքի եմ լինում, մի կիրակի է մնում: Կարծում եմ, որ ամեն դեպքում հասկանում են…
Հարցազրույցը` Եվգենյա Համբարձումյանի
Լուսանկարները՝ Հայկ Կարապետյանի