Դրված էր այս հարցը` կա՛մ հեղափոխության կողմից ես, կա՛մ դեմ ես հեղափոխությանը. Արթուր Խաչատրյան Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այս հասցեով՝ https://armlur.am/864021/

«Ժողովուրդ» օրաթերթը զրուցել է ԱԺ ընտրություններում ՀՅԴ համապետական ցուցակի 3-րդ հորիզոնականը զբաղեցնող, ՀՀ գյուղատնտեսության նախկին նախարար Արթուր Խաչատրյանի հետ:

— Պարո՛ն Խաչատրյան, փաստորեն «Հայ հեղափոխական դաշնակցություն» կուսակցությունը չհայտնվեց խորհրդարանում` հակառակ այն բանի, որ այն միշտ իր տեղը ունեցել է ԱԺ-ում: Հիմա ինչո՞ւ նման պատկեր ստացվեց: Խնդիրը միայն ա՞յն էր, որ պայքարը գաղափարական չէր, ինչպես նշված էր կուսակցության հայտարարությունում, թե՞ այլ բան կա:

— Դե, ընդհանուր էմոցիոնալ ֆոնը բարձր էր, եւ դրված էր այս հարցը. կա՛մ հեղափոխության կողմից ես, կա՛մ դեմ ես հեղափոխությանը: Ուղղակի ինչ-որ հանրային տրամադրությունների ազդեցության տակ էլի այդ սեւ ու սպիտակի պայքարն էր ընթանում:

— Ասում եք` դրված էր հարցը, որ կա՛մ կողմ ես հեղափոխությանը, կա՛մ դեմ: Այսինքն` ստացվում է, որ կուսակցությունը դե՞մ է եղել հեղափոխությանը: 

— «Դաշնակցությունը» կողմ է հեղափոխությանը, եւ մայիսին էլ մենք արեցինք հայտարարություն, որ աջակցում ենք հեղափոխությանը: Մենք դրական արձագանքեցինք վարչապետի առաջարկին եւ կառավարության մաս կամզեցինք: Մենք պատրաստակամություն ենք հայտնել մասնակցելու այդ փոփոխություններին եւ դրանով մեր աջակցությունն ենք հայտնել հեղափոխությանը:

— Երբեւէ չե՞ք մտածել, որ չեք հայտնվի ԱԺ-ում: Ընդհանրապես սպասելի չէ՞ր:

Անկեղծ ասաց` ոչ: Մենք մի քիչ ավելի դրական սպասելիքներ ունեինք:

— Այսպես ասած` հին կուսակցություններից անցավ միայն «Բարգավաճ Հայաստանը»: Դուք եւ ՀՀԿ-ն դուրս մնացիք: Ինչի՞ հետ էր սա կապված: Գուցե նոր կուսակցությունների հանդեպ հետաքրքրությունն ու սպասելիքներն ավելի մե՞ծ են:

— «Հանրապետություն» կուսակցությունը եւս ԱԺ-ում չէ:  Այսինքն` «ԵԼՔ» դաշինքի մեկ երրորդը: Կարելի է նաեւ այդպես ասել, որ, այո, նոր կուսակցությունների հանդեպ հետաքրքրություն կար: «Բարգավաճը» կար եւ մնաց, «ԵԼՔ»-ի երկու երրորդը կար եւ մնաց: Դրա համար չարժի կապել հների կամ նորերի հետ: Սա ավելի շատ կապված էր էյֆորիկ տրամադրությունների, փոփոխությունների հետ: Հեղափոխության գլխին կանգնած ուժը ամենաշատ ձայնը պիտի տաներ, դա պարզ է: Նույն տրամաբանությամբ 1991-ին ՀՀՇ-ի թեկնածուն ամենաշատ ձայնը հավաքեց:

—  Չե՞ք կարծում, որ ընտրողը քաղաքական ուժին միանգամից ասոցացնում է անձերի հետ: Իսկ «Դաշնակցության» պաստառի վրա անձեր չկային:

— Միգուցե դա էլ էր խնդիր: Դա շատ լուրջ ուսումնասիրության կարիք ունի: Ամեն դեպքում, մենք միշտ էլ այդպես ենք հանդես եկել, եւ անհատների վրա շեշտը չի դրվել: Դա այդքան էլ կապ չունի: Էյֆորիկ ֆոնը բարձր էր, եւ փոփոխությունների ցանկությունները մեծ են, եւ այդ ֆոնի վրա դժվարություններ ունեցանք ցույց տալու, թե ինչպես ենք մենք պատկերացնում այդ փոփոխությունները եւ ինչով ենք տարբերվում այլ ուժերից:

— Կուսակցությունը հետեւություններ արե՞ց ընտրության արդյունքներից:

— Դե, հիմա քննարկման փուլում ենք եւ հետեւություններ ենք անում: Սյուբեկտիվ եւ օբյեկտիվ պատճառներ կային, դրա համար ունեցանք այն պատկերը, որը տեսնում ենք:

— Հիմա ի՞նչ եք անելու: Արտախորհրդարանական ընդդիմություն կլինե՞ք:

— Իհարկե:

— Հնարավո՞ր է` ՀՀԿ-ի հետ համագործակցեք:

— Ինչի՞ շուրջ:

— Իրենք էլ ասում են, որ ընդդիմադիր են լինելու: Գուցե ընդհանուր եզրեր գտնվեն:

— Ցանկացած համագործակցություն պետք է բխի կողմերի միջեւ ընդհանրություններից եւ տարբերություններից, ու դա կախված է նրանից, թե կոնկրետ ինչ խնդիր է առաջադրվում: Եթե խնդիր առաջադրվի, որը միասնական է բոլոր ուժերի համար, հնարավոր է համագործակցել: Այսինքն` այդպես չի կարելի ասել, որ սրանք լավն են, կհամագործակցնեք, նրանք վատն են, չենք համագործակցի:Հարցը այն է, թե ինչ կլինի օրակարգում: Օրինակ, օրենքի նախագծին կողմ կամ դեմ քվեարկում ես` ելնելով նրանից, թե այդ օրենքը որքանով է համահունչ քո մոտեցումներին, ոչ թե նրանից, թե այդ օրենքի հեղինակն ով է:

— Կարծիքներ են հնչում, որ նոր խորհրդարանը 5 տարի չի մնա, եւ կարիք կլինի կրկին արտահերթ ընտրությունների գնալ: Այս մասին ի՞նչ կասեք:

— Պետք է նայենք, թե խորհրդարանը առաջիկա մի քանի ամիսներին ինչպես կդրսեւորի իրեն: Այս պահի դրությամբ պնդել, թե կլինեն նոր արտահերթ ընտրություններ, կլինի հանրային պահանջ, չենք կարող: Խորհրդարանը միաբեւեռ է: Նրանք, ովքեր իրենց ընդդիմություն են հայտարարել, շատ էական տարբերություններ չունեն իշխող դաշինքից: Շատ դժվար է գաղափարական ընդդիմություն նշմարել: Մեր տնտեսական քաղաքականությունը, օրինակ, էականորեն տարբերվում է կառավարության քաղաքականությունից: Ունենք մի ուժի շատ մեծ ներկայացվածություն խորհրդարանում: Մյուս երկու ուժերը այդքան էլ տարբեր մոտեցումներ չունեն, նախագահի ինստիտուտը դեռ կայացման փուլում է գտնվում, հանրային սեկտորը, որը միշտ էական դեր է ունեցել քաղաքականության մեջ, միշտ նշել է կառավարության ձախողումների մասին եւ արտահայտել է ժողովրդի մի զգալի մասի սենտիմենտները: Հիմա այդ հանրային հատվածը` հկ-ները, «Իմ քայլի» ցուցակով ներկայացված են լինելու ԱԺ-ում: Երկրի շահից է բխում, որ գոնե արտախորհրդարանական ընդդիմությունը լինի ուժեղ եւ գաղափարական, այլ ոչ թե նեղացած, ես դրա համար եմ ընդդիմություն: Պետք է հասկանանք, որ կառավարության ձախողում նշանակում է պետության ձախողում, իսկ ընդդիմության նպատակը այն է, որ նման բան թույլ չտա:

Լուսինե Մինասյան 

armlur.am