Նրանք 5-ն էին, բայց նրանց մեջ ողջ հայ ժողովուրդն էր
1983 թվականի հուլիսի 27-ին, աշխարհի ուշադրությունը Հայ Դատի վրա սևեռելու նպատակով, Հայ Հեղափոխական Բանակի հինգ երիտասարդներ՝ Վաչե Տաղլեյանը, Սիմոն Յահլիյանը, Սեդրակ Աճեմյանը, Սարգիս Աբրահամյանը և Արա Քրճլեյանը, հարձակվում են Լիսաբոնի թուրքական դեսպանատան վրա՝ նպատակ ունենալով պայթեցնել դեսպանատունը։Նրանք քաջ հասկանում էին, որ գնում են գիտակցված մահվան:
Հարձակման պահին թուրք զինվորի կրակոցից զոհվում է Սիմոն Յահնիյանը, իսկ մյուս չորսին հաջողվում է մտնել դեսպանատան տարածք՝ որտեղ երկու պայթյուն են իրականցնում։ Ներկաների հետ պայթեցվում է ողջ դեսպանատունը:
Նրանց քայլը բողոքի ու ցասումի քայլ էր, որ սկիզբ էր առնում հայոց պահանջատիրության ակունքից: Նրանք 5-ն էին, բայց նրանց մեջ ողջ հայ ժողովուրդն էր…
Շատ հպարտ եմ, որ հայ ծնած եմ, որովհետև հայ պիտի մեռնիմ: Շատ ուրախ եմ իմ գործողությամբ: Հիմա մեր ապրած կեանքը իսկապես որ կեանքե զատ ամեն ինչի կը նմանվի: Կապրինք ուրիշին տիրապետության տակ,ուրիշի խամաճիկներն ենք:
Սիմոն Եահնեյան
Ինչպես որ մեկը կըսե երգը՝ Երբ չի մնում ելք ու ճար, խենթերն են գտնում հնար:Այո մենք խենթեր ենք, բայց չակերտյալ խենթեր:Եկեք, միացեք մեզի:Կը հավատամ, որ կտիրանաք մեր հայրենիքին:
Սարգիս Աբրահամյան
Մենք ալ ազգ ենք, հին ազգ ենք, և մեր իրավունքն է՝ ուրիշ ազգերու պես ապրիլ մեր հողերուն վրա: Մենք ալ կուզենք տեսնել մեր ժողովուրդը խաղաղ, հանգիստ իր հայրենիքին մեջ և մտահոգ միայն իր հայրենիքով, ապագայ հայ սերունդը պատրաստելով:
Վաչե Տաղլեյան
Ես կուզեմ երիտասարդությանն ըսել, թե երբեք թող չտխրին, ինչքան ալ թուրքը զորավոր ըլլայ մեզմե ավելի, նոր զենքով կամ նոր դիվանագիտությամբ: Մենք առաջինները չենք, որ կքալենք: Մեզմե առաջ շատեր քալած են և կը յուսամ, որ մեզմե ավելի լավերն ալ պիտի գան, մեզմէ ավելի գործեր պիտի ընեն:
Սեդրակ Աճեմյան
Կուզիմ, որ իմ ընկերներս, որոնք ինծի հետ մեծցած են, նույն միջավայրեն մեջ մեծցած են, նույն տեղերը յաճախած են, նույն գործերը ըրած են, համոզուին այս մեկ կետեն և չըսեն ընտանիքը, կեանքը, ապագան: Առանց հայրենիքի, առանց մեր հողերուն ոչ ապագայ կա, ոչ կեանք կայ, ոչ ընտանիք կըլլայ:
Արա Քըրճլեան
«Ապառաժ»